De sonnetten van Shakespeare

48

How careful was I, when I took my way,
Each trifle under truest bars to thrust,
That to my use it might unused stay
From hands of falsehood, in sure wards of trust!
But thou, to whom my jewels trifles are,
Most worthy comfort, now my greatest grief,
Thou best of dearest, and mine only care,
Art left the prey of every vulgar thief.
Thee have I not locked up in any chest,
Save where thou art not, though I feel thou art,
Within the gentle closure of my breast,
From whence at pleasure thou mayst come and part.
   And even thence thou wilt be stol'n, I fear,
   For truth proves thievish for a prize so dear.

Met zorg heb ik elk kleinood voor 'k verdween
Vast achter slot en grendel doen belanden;
Het blijft – klaar voor gebruik door mij alleen,
Vertrouwd geborgd – zo uit verkeerde handen!
Maar jij, naast wie juwelen prullen zijn,
Mijn rijkste troost en nu mijn grootste grief,
Mijn zielsgeliefde bron van zorg en pijn,
Bent nu ten prooi aan elke doorsnee dief.
Jóu heb ik niet vergrendeld in een kast;
Wél waar 'k je voel, maar jij niet echt bestaat:
De kamers in mijn borst houden je vast,
Al is 't jóuw keus of je er komt, of gaat.
   Van daar word jij nog eens geroofd, ben 'k bang:
   Met jou als buit duurt eerlijk niet zo lang.

vertaling: Erik Honders, 2007

Toen ik op weg ging heb ik eerst, vol zorgen,
Alles van waarde in de kluis gelegd.
Tot ik het nodig heb blijft het verborgen.
Wie kwaad wil vindt de toegang zo ontzegd.
Maar jij, naast wie juwelenpracht niets waard is,
Mijn troost en vreugde, en mijn enig lief,
Jij maakt me bang, de zorg die mij bezwaart is
Dat jij ten prooi zult vallen aan een dief.
Jij zit niet in zo'n afgesloten kast,
Ja, in mijn hart, al ben je daar niet echt,
Ik druk je aan mijn borst, houd je liefst vast.
Jij komt en gaat daar, kiest je eigen weg.
   Zelfs daar ben je niet veilig, vrees ik, lief.
   Want zo'n gelegenheid maakt elk tot dief.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar