De sonnetten van Shakespeare

78

So oft have I invoked thee for my muse,
And found such fair assistance in my verse,
As every alien pen hath got my use
And under thee their poesy disperse.
Thine eyes, that taught the dumb on high to sing,
And heavy ignorance aloft to fly,
Have added feathers to the learned's wing
And given grace a double majesty.
Yet be most proud of that which I compile,
Whose influence is thine, and born of thee.
In others' works thou dost but mend the style,
And arts with thy sweet graces graced be.
   But thou art all my art, and dost advance
   As high as learning my rude ignorance.

Zo vaak riep ik jou als mijn muze aan,
Zo dicht stond jij bij 't dichten mij terzijde,
Dat vreemde pennen mij zijn nagegaan
En ook in jouw naam poëzie verspreiden.
Jouw oog, dat stommen 't hoogste lied kon leren
En vleugels bood aan logge simpelheid,
Stak ook in wijsheids wieken extra veren
En gaf zo gratie dubbele majesteit.
Laat mijn werk toch jou 't meest met trots doordringen,
Onder jóuw ster, uit jou werd het geboren;
Je laat de stijl van anderen ook wel zingen
En jouw bekoorlijkheid hun kunst bekoren,
   Maar jij bent mijn gehele kunst, en leidt
   Tot hoger weten mijn onwetendheid.

vertaling: Erik Honders, 2008

Zo vaak riep ik jou als mijn Muze aan
En vond ik ondersteuning voor mijn lied.
Dat wordt door alle schrijvers nu gedaan,
Zoals je wel aan hun gedichten ziet.
Je ogen, die de stomme leerden zingen,
Gaven zelfs vleugels aan onwetendheid,
Hebben een pluim voor hooggeleerde kringen.
Gratie kreeg zo een dubbele majesteit.
Maar wees vooral toch trots op mijn producten,
Door jou beïnvloed en van jou verkregen.
Al laat jij ander werk ook beter lukken,
Want kunst wordt zalig van jouw zoete zegen.
   Maar jij bent heel mijn kunst en jij polijst
   Mijn ruwe geest, als jij me onderwijst.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar