De sonnetten van Shakespeare

114

Or whether doth my mind being crowned with you
Drink up the monarch's plague this flattery?
Or whether shall I say mine eye saith true,
And that your love taught it this alchemy?
To make of monsters, and things indigest,
Such cherubins as your sweet self resemble,
Creating every bad a perfect best
As fast as objects to his beams assemble.
O ’tis the first, ’tis flattery in my seeing,
And my great mind most kingly drinks it up,
Mine eye well knows what with his gust is 'greeing,
And to his palate doth prepare the cup.
   If it be poisoned, ’tis the lesser sin,
   That mine eye loves it and doth first begin.

Slikt mijn verstand, zozeer met jou bekroond,
Grif dit gefleem, die hofepidemie?
Of is het dat mijn oog de waarheid toont,
En leerde liefde het de alchemie
Om van gedrochten en vormloze zaken
Engelen te maken naar jouw fraaie eigen,
Daarbij elk mankement te vervolmaken
Van wat zijn stralend kijken vorm doet krijgen?
Het eerste, vast! Mijn zien doet alles blinken,
Mijn koningsgeest slurpt dit prinsheerlijk op:
Mijn oog kent goed zijn voorkeur bij het drinken,
En mengt de drank tongstrelend in de kop.
   Bevat het gif, is dat het kleinst bedrog:
   Mijn oog drinkt eerder, en uit liefde toch?

vertaling: Erik Honders, 2017

Is het zo dat mijn geest, met jou gekroond,
Drinkt van de koningskwaal, met stroop gaat smeren?
Of klopt het dat mijn oog de waarheid toont,
Met alchemie die 't van jouw liefde leerde?
Want monsterlijke, niet te pruimen zaken,
Worden een engel, die jouw beeld gelijk is,
En ieder slechts weet het te vervolmaken,
Zodra het langskomt, binnen zijn bereik is.
Het is het eerste, in mijn oog zit stroop,
Mijn geest drinkt er royaal van, dat is zeker.
Mijn oog weet goed op welke smaak hij hoopt
En voor die trek bereidt hij nu een beker.
   Met gif? Ach, dat is dan de minste zonde.
   Vol liefde is mijn oog ermee begonnen.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar