De sonnetten van Shakespeare

148

O me! what eyes hath love put in my head,
Which have no correspondence with true sight,
Or if they have, where is my judgment fled,
That censures falsely what they see aright?
If that be fair whereon my false eyes dote,
What means the world to say it is not so?
If it be not, then love doth well denote,
Love's eye is not so true as all men's: No,
How can it? O how can love's eye be true,
That is so vexed with watching and with tears?
No marvel then though I mistake my view,
The sun it self sees not, till heaven clears.
   O cunning love, with tears thou keep'st me blind,
   Lest eyes well-seeing thy foul faults should find.

De liefde stopte doppen in mijn kop
waaruit ik mooi kan kijken – maar niet echt!
Waarom houdt anders mijn verstand niet op
om krom te praten wat zij zien als recht?
Mijn oog weet wat het wil – ja, mooi is dat.
Waarom zegt men dan dat ik word bedrogen?
Strijkt liefde al te gretig plooien glad
en zijn hun tongen scherper dan mijn ogen?
Verliefde ogen zijn toch nooit goed snik,
Staren zich stekeblind en maken water.
Dus dat verschoont mijn al te troebele blik.
De zon ziet ook niks als de regen klatert.
   Met tranen heeft de liefde mij verblind
   Zodat mijn oog haar zwakke plek niet vindt.

vertaling: Frank Lekens, 2007

Wat heeft liefde van mijn ogen gemaakt,
Die met echt zien niets hebben uit te staan?
Of is mijn verstand soms verstomd geraakt,
Wat zij juist zien als verkeerd afgedaan?
Is dat wat mijn ogen betovert schoon,
Waarom noemen de anderen mij dan bedrogen?
En anders is de conclusie gewoon
Dat hun tongen scherper zijn dan mijn ogen.
Maar hoe kunnen verliefde ogen scherp zien,
Door turen en tranen niet helder meer?
En daarom verkijk ik me soms misschien:
Want zelfs de zon ziet slechts bij helder weer.
   Geslepen liefde, je tranen verblinden,
   Waar ziende ogen jouw fouten zouden vinden.

vertaling: Robert Laterveer, 2007

Wat gaf de liefde mij een vreemd stel ogen.
Ze hebben niets te maken met echt kijken.
Of toch? Laat mijn beoordelingsvermogen
Me dingen die ik goed zie, anders lijken?
Als klopt wat ik met slechte ogen zie,
Waarom zegt heel de wereld dan van niet?
Zo niet, ligt het dan aan mijn liefde, die
De dingen blijkbaar als geen ander ziet?
Hoe dit? Heeft 't oog van liefde het wel raak,
Als het zo druk is, kijken moet en huilen?
Geen wonder dat ik van mijn zicht niets maak.
Zelfs zon ziet niets als wolken hem verschuilen.
   Liefde zo sluw, 't gehuil dat mij verblindt
   Voorkomt dat ik jouw zwakke plekken vind.

vertaling: Willem van der Vegt, 2007

Gaf Cupido mijn oog een invalshoek
Waarbij de beelden anders overkomen?
Of klopt het beeld, maar is mijn inzicht zoek,
Wordt fout geduid wat goed is waargenomen?
Als mooi is wat mijn oogappel 't oog biedt,
Wat spreekt men dan van haar wormstekigheid?
Zo niet, bewijst de liefde expliciet
Dat zij niet ziet wat ieder onderscheidt.
Hoe kan, verliefd, het oog ook foutloos zien –
Doorwaakt, betraand: wat heeft het niet te duchten?
Geen wonder dat het beeld wat stoort misschien,
Want zelfs de zon ziet niets bij regenluchten.
   Dat liefde slinks met tranen mij verblindt
   Is dat ik ziend je zondigheid niet vind.

vertaling: Erik Honders, 2008

Commentaar