De sonnetten van Shakespeare

130

My mistress' eyes are nothing like the sun.
Coral is far more red than her lips red.
If snow be white, why, then her breasts are dun.
If hairs be wires, black wires grow on her head.
I have seen roses damasked, red and white,
But no such roses see I in her cheeks,
And in some perfumes is there more delight
Than in the breath that from my mistress reeks.
I love to hear her speak, yet well I know
That music hath a far more pleasing sound.
I grant I never saw a goddess go,
My mistress, when she walks, treads on the ground.
   And yet, by heaven, I think my love as rare
   As any she belied with false compare.

Haar ogen zijn geen greintje als de zee;
Een roos is heel wat roder dan haar mond;
Noemt men room blank, haar borst is grauw als grond;
Is blond haar goud, het hare is doublé.

Ik zie vaak appels, blozend rood gekleurd,
Maar op haar wangen nooit, of op haar vel;
En bloemen ruiken zoeter, weet ik wel,
Dan hoe haar adem in de morgen geurt.

Al hoor ik haar graag praten, ook is waar
Dat ik muziek veel rijker vind van klank;
Ik zie in haar geen engel, licht en rank:
Haar voeten staan op aarde, breed en zwaar.

Toch boeit ze meer – het is maar hoe je kijkt –
Dan alles waar ze goddank niet op lijkt.

vertaling: Hendrik Jan Bosman, 2006

Mijn liefste's blik is heus geen zonnestraal;
D'r mond is noch een kers, noch een bonbon.
Sneeuw noemt men wit? Dan zijn haar borsten vaal!
Haar "hairdo" komt uit "Marty's Kapsalon".
Ik zie een roos, gevlamd en beeldig schoon:
Een pracht die niet in haar gezicht ontluikt.
Haar lichaamsgeur is meestal doodgewoon
(Zolang ze maar haar deospray gebruikt).
Men luistert graag naar haar, al haalt haar lied
Het vast niet bij de klank van een gitaar.
Haar tred is licht, maar zweven doet ze niet:
Een hinde loopt lichtvoetiger, nietwaar?
   Maar let nu op: ze ligt me meer aan 't hart
   Dan hem die haar met deze kromspraak tart.

vertaling: Erik Honders, 2006

Mijn liefste's ogen als de zon? Ga gauw!
Koraal? Veel roder dan haar lippen lijken.
Is sneeuw echt wit, dan zijn haar borsten grauw.
En op haar hoofd zie ik zwart garen prijken.
'k Zag rozen bloeien, purper, rood en wit,
Met kleuren die ik op haar wang nooit vond.
En het aroma dat in parfum zit
Mist in de adem uit mijn liefste's mond.
Ik hoor graag hoe ze praat maar, toegegeven,
Muziek biedt een veel prettiger geluid.
Ik weet dat ik nooit een godin zag zweven;
Zij is laag-bij-de-gronds, ten voeten uit.
   Maar lieve hemel, ik ben dol op haar.
   Ze is uniek, al lijkt ze nergens naar.

vertaling: Willem van der Vegt, 2007

Commentaar