De sonnetten van Shakespeare

14

Not from the stars do I my judgement pluck
And yet methinks I have astronomy,
But not to tell of good, or evil luck,
Of plagues, of dearths, or seasons' quality,
Nor can I fortune to brief minutes tell,
Pointing to each his thunder, rain and wind,
Or say with princes if it shall go well
By oft predict that I in heaven find.
But from thine eyes my knowledge I derive,
And, constant stars, in them I read such art
As truth and beauty shall together thrive
If from thy self to store thou wouldst convert.
   Or else of thee this I prognosticate:
   Thy end is truth's and beauty's doom and date.

Begrip pluk ik níet bij planeten weg,
Al ben ik toch een sterrenwichelaar.
Níet dat ik spreek van blind geluk of pech,
Van plagen, schaarste of de loop van 't jaar.
Wat komt kan ik níet per minuut voorspellen,
Of minutieus het weer prognosticeren,
Of prinsen wat gebeuren gaat vertellen
Uit dat wat mij de hemeltekens leren.
Jouw kijkers kunnen mij wél instrueren:
Die vaste sterren zeggen hun student
Dat pracht en waarheid samen weer floreren
Als jij een ander dan jezelf bekent.
   Zo niet, verklaar ik jou dat op termijn
   Jouw dood en doel hun beider afloop zijn.

vertaling: Erik Honders, 2007

Wat ik in sterren zie geeft me geen raad,
Al weet ik wel wat astronomen doen.
Ik zeg niets over toeval, goed of kwaad,
Voorspel geen onheil, plaag of slecht seizoen.
En ik kan ook niets zeggen van het weer,
Het uur noemen van onweer, regen, wind.
Geen hofjournaal dat ik je presenteer
Op grond van wat ik aan de hemel vind.
Mijn inzicht tref ik in jouw ogen aan,
De sterren waarin ik de kunst zie leven.
Zorg dat die trouw, die schoonheid blijft bestaan
En kies ervoor jezelf zo door te geven.
   Zo niet, dan laat ik de voorspelling horen
   Dat met jou trouw en schoonheid gaan verloren.

vertaling: Willem van der Vegt, 2007

Commentaar