|
69 (XL)
Kaap al mijn liefjes, vriend, ’t is u gegund;
Doch meent ge zoo méér minne te bekomen?
Neen, méér niet die ge trouw bevinden kunt:
Al ’t mijne hoorde u eer ge ’t hadt genomen.
Werdt gij uit min tot mij hààr mingenoot,
Mijn min gebruiktet gij, ik kan ’t niet laken;
Doch ’k laak u wel zoo gij mijn min verstoot
Om in mijn liefje toch mijn min te smaken.
’k vergeef den diefstal u, voorname dief,
Al was ’t mijn alles wat gij mij onttroonde’;
Ofschoon der liefde krenking dieper grief’
Dan zoo een vijand ouden wrok betoonde.
O wulpsche gratie, wie al ’t booze staat,
Kwel mij ter dood, ons scheide slechts geen haat.
Uit: J. Decroos, Shakespeare's Sonnetten, Kortrijk: Steenlandt, 1930.
|
